Spinomedularni disrafizam

Najčešći oblik spinomedularnog diz- rafizma je cistična spina bifida. Termin oz­načava anomaliju kičmenog stuba i ner­vnog sistema. Ispoljena je defektom pršljenskih lukova, spinalnih nastavaka pršljenova, ne retko gibusom na mestu de­fekta, udruženim sa vrećastim prolapsom tkiva koje sadrži nervne elemente sa njiho­vim omotačima (mijelomeningocele) ili sa­mo omotače unutar kojih je likvor (menin- gocela). Učestalost cistične spine bifide je približno 1 do 2 na 1000 živorođenih, sa značajnim geografskim i etničkim varija­cijama. Odnos među polovima je 2 : 1 za ženski pol.

Distalno od mesta lezije u najtežim slu­čajevima tipičan nalaz je plegija ili teška pareza donjih ekstremiteta sa deformacija­ma stopala.

Rana operacija je najvažniji čin lečenja. Njome se sprečava ascedentna infekcija, čuvaju motorne, senzitivne i mentalne funkcije i obezbeđuju uslovi za kontinui­rani razvoj nervnog tkiva i kozmetsku re­konstrukciju. Optimalno vreme je u toku prva dva dana po rođenju. Ovaj termin je apsolutan za malformacije kod kojih posto­ji defekt kožnog omotača.