PELVIČNI APSCES (gnojno zapaljenje male karlice)
Akutni pelvični apsces se javlja u žena u punom generativnom dobu, dakle između 20. i 40. godine života. Kao i kod pelveoperitonitisa, infekcija najčešće dolazi ascedentnim putem, bilo kanalikularno ili limfogeno (a), rede descedent-nim putem, prelazeći sa creva (b) ili hematogeno, što je slučaj kod tuberkuloze (c).
Ascedentna infekcija obično nastaje tokom kohabitacije. Najpre se javlja cervicitis, zatim nastaju endometritis i endosalpingitis. Ako ne nastane brzo slepljivanje abdominalnih ostijuma tuba, infekcija se prenosi na karhčni peritoneum i dovodi do pelveoperitonitisa. Trbušna maramica je hiperemična i edematozna, sa serofibrinoznim eksudatom. U daljoj evoluciji procesa stvaraju se priraslice, što predstavlja mehanizam samozaštite. Purulentni eksudat se skuplja u veće gnojne kolekcije.
Simptomi pelvičnog apscesa su povišena telesna temperatura, bol u trbuhu, mučnina, gađenje i povraćanje.
U diferencijalnoj dijagnozi treba misliti na torkvirani adneksalni tumor i retrouterinu hemato-kelu, apendicitis i rupturirani divertikulum creva.
Pod dejstvom terapije, koja se sastoji od antibiotika, kortikosteroida i antiflogistika, gnojne kolekcije postaju sterilne. Piosalpinksi se pretvaraju u hidrosalpinkse, a tuboovarijalni apscesi u ciste bistrog sadžaja. Zbog opstrukcije i deformacije jajovoda dolazi do neplodnosti.
