Múltipla skleroza u trudnoći

Múltipla skleroza je hronično degenerativno, demijelinizirajuće diseminovano oboljenje cen­tralnog nervnog sistema. Etiologija je uglavnom nepoznata, virusna, autoimuna, hereditet (5% ima obolelog brata ili sestru, 15% bliskog rođaka).

Incidenca u opštoj populaciji jé 1:1500-2000.

Osnovna karakteristika kliničke slike je tok sa remisijama i egzacerbacijama bolesti. Najčešće počinje u trećoj i četvrtoj deceniji života sa simp­tomima: skotomi, nejasan vid, diplopije, paraliza okulogira, spastična pareza, hemiplegija, mono- plegija, paraliza n. facijalisa perifernog tipa i oštećenje pozicionog i vibracionog senzibiliteta. Navedeni znaci traju izvesno vreme i povlače se. Kod oko 10% pacijenata tok bolesti je progresi­van. U odmaklim stadijumima postoji klasičan Šarkoov trijas (Charcot), koji se sastoji od nistag- musa, intencionog tremora, skandiranog govora, kao i spastičko-ataksičkog hoda.

Dijagnoza se postavlja na osnovu kliničke slike, neurološkog pregleda, neuroloških testova, CT, scintigrafije (detekcija plakova).

U većini slučajeva trudnoća ne utiče na klinički tok bolesti. Kod 10% pacijentkinja dolazi do egzacerbacije oboljenja u prvom trimestru trudnoće, a kod 30% u puerperijumu. Udružena je sa porastom incidencije spontanog pobačaja, prevremenog porođaja i kongenitalnih anomalija. Efikasna terapija ne postoji. Kortikosteroidi ublažavaju težinu akutnog ataka bolesti, imuno- supresivna terapija je kontraverzna, plazmafereza. Poslednjih godina povoljni rezultati terapije ost­varuju se interferonom p 1 i interferonom P 2.