Amniocenteza

Amniocenteza predstavlja najstariji invazivni dijagnostički postupak koji je primenjivan u trudnoci. Puni značaj dobija tek sa razvojem biohemije, molekularne biologije i đtogenetike, koje omogućuju da se iz plodove vode dobiju željeni podaa, ali i ultrazvučne opreme koja služi za nepos­redno navođenje igle, čime su potendjalne kompli- kadje intervendje svedene gotovo na minimum.

Prema periodu trudnoće, a i indikacijama zbog kojih se radi, amniocentezu delimo na ranu i kasnu.

Ranu amniocentezu obično radimo tokom drugog tromesečja sa ciljem da se kod ploda pra­vovremeno otkriju nasleđeni ili stečeni poremećaji. Danas se plodova voda može bezbed- no uzeti i pre 15. nedelje gestadje, ali se zbog nešto većeg rizika ipak kao zlatni standard inva- zivne prenatalne dijagnostike smatra amniocente­za u 16. neddji gestadje. Sa obzirom da se u dobi- jenom uzorku pored dste plodove vode nalaze i ćeliski elementi, analize se vrše u dva pravca.

Analize iz čelijske kulture

Posle dobijanja uzorka amnionske tečnosti specijalnim postupkom se od same tečnosti odva­jaju ćelijski elementi koji se dalje kultivišu. Ukoliko kultura ćelija uspe, dalje se koristi za ana­lizu: kariotipa (a), metaboličkih poremećaja (b), određivanje HLA grupa (c), i dijagnozu drepano- atoze (d).

Biokemijska ispitivanja amnionske tečnosti.

Čista amnionska tečnost takođe može služiti za brojne analize u cilju otkrivanja:

a)  lezija centralnog nervnog sistema (dozaža alfa-feto-proteina, acetilholinesteraze),

b) poremećaja fetalnih bubrega (dozaža alfa-1 antitripsina, transferina, albúmina)

c)  metaboličkih poremećaja- acidaminopatije /mukopolisaharidoze,

d) kongenitalne hiperplazije nadbubrega, (17- hidroksiprogesteron),

e)  mukoviscidoze,

f)  toksoplazmoze.

Procenat komplikacija posle amniocenteze zavisi od brojnih činilaca, počev od iskustva ope­ratera, vrste igala, primene ultrazvuka u kontroli- sanju intervencije, ih pak prisustva miomatoznih čvorova. U dijagnostičkim centrima sa velikim brojem intervencija rizik za gubitak trudnoće se kreće ispod 0, 5%. Sama intervencija se izvodi slično kao i biopsija horionskih čupica pri čemu se koristi znatno tanja igla.