Šta je hipetrofična kardiomiopatija?
Hipertrofična kardiomiopatija je poremećaj srčanog mišića, koji karakteriše asimetrična, ili simetrična hipertrofija (zadebljanje) leve, ili desne komore srca. Bolest je često naslednog karaktera i izrazito je heterogena u tom smislu, tako da postoje različiti oblici hipertrofije. Najčešća je tzv. familijarna asimetrična hipertrofija septuma (srčana pregrada).
Postoje brojne nepoznanice u smislu uzroka ove bolesti, ali su otkrivena tri gena koja ovu bolest dovode uz vezu sa njima. Znači da je pokazana nasledna karakteristika ove bolesti.
Zbog zadebljanja srčanog mišića, može doći do pojave različitih simptoma i poremećaja hemodinamike u srcu, pa može doći do pojave ishemije (loša prokrvljenost srca), aritmije što može dovesti do tzv. iznenadne srčane smrti.
Koji su simptomi i znaci hipertrofije srčanog mišića?
Glavni simptomi bolesti su
- zamor pri naporu (javlja se kod svakog drugog pacijenta)
- osećaj bola u grudima
- osećaj lupanja srca (palpitacije)
- nesvestice
- otežano disanje (dispneja)
- ubrzano disanje (ortopneja)
- vrtoglavica
- simptomi i znaci popuštanja srca (otoci ruku, stopala i nakupljanje tečnosti u trbuhu)
Međutim, većina bolesnika je bez simptoma i bolest se kod njih otkrije na nekom od sistematskih pregleda prilikomEKG-u.
Prirodni tok bolesti relativno je stabilan 5-10 godina , a zatim dolazi do laganog pogoršanja funkcije leve komore i pojave navedenih simptoma.
Kako se postavlja dijagnoza hipertrofije srčanog mišića?
Anamneza sa kliničkom slikom može da pomogne da se postavi sumnja na kardiomiopatiju, ali nije dovoljna da se postavi tačna dijagnoza.
U svrhu dijagnostikovanja koristi se EKG, ultrazvučni pregled srca (ehokardiografija), ergometrija (test opterećenja srca), radionuklidna ventrikulografija i skener (kompjuterizovana tomografija).
Kako se leči hipetrofija srčanog mišića?
Lečenje zavisi od simptoma i od prisutnosti eventualne slbe prokrvljenosti srca. Bolesnika bez simptoma nije potrebno lečiti, nego samo redovno pratiti.
U slučaju prisustva slabijih simptoma, pomažu beta blokatori koji smanjuju krvni pritisak i samim tim opterećenje srčanog mišića.
Kod težih oblika preporučuje se davanje disopiramida koji uklanja gotovo sve simptome bolesti.
Ukoliko se ne postigne uspeh sa medikamentoznom terapijom, pristupa se hirurškom lečenju.
Ukupni godišnji mortalitet odraslih bolesnika je između 2-4 %. U oko 50% bolesnika smrt je iznenadna i neočekivana (često kod sportista). Iznenadna smrt se javlja najčešće u naporima, a uzrokovana je hemodinamskim poremećajima i aritmijama.
