Disanje kod pacijenata u komi
Prolaznost respiratornih puteva i kvali- tet disanja imaju prioritet pri pregledu bolesnika u komi i zahtevaju hitnu korekciju ukoliko su neadekvatni. Međutim, različiti poremećaji disanja mogu imati i diferen- cijalno-dijagnostički i lokalizacioni značaj, pa čak i prognostički.
1. Cheyene-stokesovo disanje karakteriše period hiperventilacije koja se postepeno smanjuje do apneje koja različito traje a posle koje se uspostavlja disanje koje se progredijentno produbljuje ponovo do hiperventilacije. Do ovakvog poremećaja disanja dolazi kada je obostrano oštećena hemisfera velikog mozga, ili kod prolapsa kroz ten- torijum. Češće se viđa kod neuroloških uzroka kome, kao što su na primer metaboličke encefalopatije, intoksikacije, teška kardiopulmonalna oštećenja.
2. Centralna neurogena hiperventilacija\e disanje koje je duboko, ubrzano, pravilnog ritma, sa oko 25 respiracija u minuti. Izgleda da ovaj tip disanja nema lokalizacioni značaj, mada je opisano kod tumora produžene moždine, donjeg dela ponsa i mezencefalona. Postoje mišljenja da ako je regularniji ritam, dubina kome je veća, te je, samim tim, i prognoza lošija. Neophodno je razlikovati ovaj tip disanja od hiperventilacije zbog acidoze ili, na primer, teške bronhopneumonije.
3Apneičko disanje je disanje kod kog je nekoliko dubokih, brzih udaha praćeno apnejom i javlja se kod oštećenja donjeg dela ponsa, najčešće zbog okluzije arterije bazilaris.
4.Ataksičko disanje]e nepravilnog ritma, ;t svaki uđisajje različite dubine
5.Depresija disanja je posledica ošttite- nja medularnog respiratornog centra i znak je najtežih, ireverzibilnih lezija mozga..
