UTEROPLACENTNA MEMBRANA
Za funkcionisanje posteljice, od suštinskog su značaja strukture koje se interpoliraju između interviloznog prostora, koji sadrži krv majke, i resica, koje sadrže krv ploda. Te strukture se nazivaju uteroplacentna, odnosno hemohorijalna membrana. U njen sastav ulaze: endotel kapilara, vezivo resice, bazalna membrana resice, sloj ćelija citotro-foblasta i ćelije sinciciotrofoblasta. Napredovanjem gestacije i povećanjem potreba ploda, dolazi do kvantitativnih i kvalitativnih promena, na nivou uteroplacentne membrane. Ona se stanjuje, što je rezultat redukcije ćelija trofoblasta na površini resica, rasta kapilara i njihovog sinusoidnog širenja. Posledica ovih promena je formiranje zrelih terminalnih resica, koje su građene gotovo samo od kapilara. Tako je formirana sinciciovaskularna membrana, koja omogućava skoro neposredan kontakt između protoka krvi majke (intervilozni prostor) i protoka krvi ploda'(stroma resica).
Placentna barijera kao aktivni deo posteljice, predstavlja mesto najvećeg prometa materija između krvi ploda i trudnice, Čime se objedinjuje aktivnost respiratornog, digestivnog i urinarnog sistema. U terminu, placenta ima oko 12 metara kvadratnih resične površine za fetomaternalnu razmenu.
