Šta je infantilna stenoza pilorusa?

Pilorus je deo želuca koji se nalazi sa samom prelasku želuca u dvanaestopalačno crevo. Stenoza plirousa, ili hipertrofična stenoza pilorusa je stanje kod koga postoji suženje ovog dela želuca i javlja se redje kod odraslih, a češće kod dece.

Dakle, postoje dva tipa bolesti: adultna forma i kongenitalna forma stenoze pilorusa. Kongenitalna forma hipetrofične stenoze pilorusa je najčešći uzrok povraćanja kod novorodjenčadi i odlikuje se urodjeno jakim mišićnim slojem izlaznog trakta želuca, a kod odraslih postoji najčešće formiranje ožiljnih struktura.

Zašto se javlja kongenitalna stenoza pilorusa nije u potpunosti poznato. Pretpostavlja se da postoji genetska predispozicija sa uticajem nekih faktora sredine.  Pretpostavlja se da izloženost nekim antibioticima (makrolidi), hipergastrinemija, abnormalna inervacija i nedostatak odredjenih enzima mogu da doprinesu razvoju ovog stanja.

Statistički podaci pokazuju se kongenitalna hipertrofična stenoza pilorusa javlja na  500 novorodjenčadii. Ovim stanjem su pogodjena deca bele populacije više nego ostali, a kod dečaka se javlja oko 4 puta češće nego kod devojčica.

Kako se manifestuje kongenitalna hipertrofična stenoza pilorusa?

Simptomi hipertrofične stenoze pilorusa se obično javljaju između oko treće nedelje nakon rodjenja i karakterišu se projektilnim povraćanjem sadržaja koji ne sadrži žuč, najčešće nakon obroka.

Odojče može pokazivati znake usporenog rasta i razvoja, dehidratacije, letargije i šoka.

Poremećaj elektrolita u smislu niskog nivoa kalijuma može da bude naročito opasan po život deteta.

U povraćenom sadržaju može biti prisutna mala količina krvi zbog razvoja gastrtisa, ili Mallory-Weiss sindroma.

Kako se postavlja dijagnoza kongenitalne hipertrofične stenoze pilorusa?

Sumnja na postojanje kongenitalne hipertrofične pilorusne stenoze se postavlja na osnovu anamneze i kliničke slike sa objektivnim pregledom.

Laboratorijske analize mogu da pokažu poremećaj elektrolita i povećanje nivoa nekonjugovanog bilirubina u krvi.

Ultrazvučni pregled trbuha može da pokaže postojanje hipertrofije pilorusa, a kontrastna snimanja barijumom potvrdjuju dijagnozu.

Ukoliko postoji atipična klinička slika i nesigurna dijagnoza sa prethodnim metodama, dolazi u obzir i gastroskopija sa duodenoskopijom.

Kako se leči hipertrofična kongenitalna stenoza pilorusa?

Lečenje podrazumeva prvo korekciju elektrolitnog disbalansa i acido-bazne ravnoteže sa rehidratacijom.

Definitivno lečenje podrazumeva hiruršku intervenciju pilorotomije po Ramštedu koja podrazumeva zasecanje mišićnog sloja sa očuvanjem sluzokože.

Hirurška intervencija se može načiniti klasičnim, ili laparoskopskim putem.

Od skoro se primenjuje i lečenje atropinom koji se ordinira kroz nazogastričnu sondu koje daje obećavajuće rezultate.

Prognoza hipetrofične stenoze pilorusa kod novorodjenčadi je obično veoma dobra ukoliko se dijagnoza postavi na vreme.