Plućna hipertenzija novorođenčeta
Perzistentna plućna hipertenzija novorođenčeta (PPHN) se javlja kao entitet nedovoljno razjašnjene etiologije (primarni, idiopat- ski oblik), ili kao sekundarni poremećaj može komlikovati tok niza plućnih i vanplućnih oboljenja ranog neonatalnog perioda. PPHN se posebno često udružuje sa SAM, perinatalnom asfiksijom, strepto- kokusnom neonatalnom sepsom, RDS i dijafragmalnom hernijom.
Nevezano za uzrok, u osnovi PPHN stoji snažna konstrikcija arterijskih plućnih krvnih sudova sa povećanjem plućne vaskular- ne rezistencije i razvojem plućne hipertenzije. Usled povećanja pritiska u plućnoj arteriji i desnom atrijumu, dolazi do prolaska krvi kroz f.ovale i d arteriosus u levu polovinu srca i aortu. Uspostavljaju se hemodinamski odnosi koji podsećaju na fetalni obrzac cirkulacije zbog čega se PPHN do nedavno nazivala perzistentnom fetalnom cirkulacijom (PFC).
Kliničkom slikom dominira respiratorni distres sa cijanozom koja je refrakterna na oksigenoterapiju (hemodinamika PPHN je slična urođenim srčanim manama sa desno-levim šantom). Zato se pouzdana dijagnoza PPHN postavlja na osnovu ultrazvučnog pregleda srca i velikih krvnih sudova.
Lečenje novorođenčadi sa PPHN je veoma složeno i pored mera opisanih u sledećem delu (v. Osnovni principi lečenja plućnih oboljenja novorođenčeta), zahteva primenu azot-monoksida, a u pojednim centrima se primenjuje i produženi vantelesni krvotok (ekstrakorporalna membranska oksigenacija, engL ECMO).
