Sekundarni peritonitis kod deteta, dece
Etiohgija
Ovaj tip peritonitisa nastaje ulaskom bakterija u peritonealnu duplju najčešće preko nekrotdčnog defekta u zidu creva ili nekog drugog organa, nastalog kao posledica opstrukcije ili infarkcije. U dece, peritonitis se najčešće javlja kao posledica apendicitisa. Može se javiti i zbog volvulusa, ukleštene kile ili rupture Meckelovog
divertikuluma. Ruptura peptičkog ulkusa može da dovede do nastanka hemijskog peritonitisa. U neonatalnom periodu, peritonitis je najčešće posledica nekrotizirajućeg enterokolitisa i mekoni- jumskog ileusa (mekonijumski peritonit). Najčešći uzročnici su aerobne i anaerobne bakterije koje su normalni stanovnici gastrointestinalriog trakta. Može se javiti i kao posledica hronične peritonealne dijalize i tada je uzrokovan bakterijama koje se nalaze na koži (Staphylococcus epidermidis) ili Candidom albicans.
Kliničke manifestacije
U početku postoje kliničke manifestacije osnovne bolesti. Karakteristični su povišena temperatura, difuzni abdominalni bol muka i povraćanje. Znaci peritonealne inflamacije su: palpatorna difuzna bolna osetljivost abdomena, rigiditet prednjeg trbušnog zida i oslabljena ili odsutna peristaltika. Zbog gubitka velike količine tečncu sti (ša visokim sadržajem proteina) iz vaskularnog korita u peritone- alnu šupljinu, javljaju se simptomi i znaci šoka. Dete postaje uznemireno, iritabilno, tahikardično. Dominira opstipacija, zbog paralitičkog ileusa. Temperatura raste na >39.5°C. Mogu se javiti i konvulzije.
Dijagnoza
Karakteristična je leukocitoza sa predominacijom granulocita. Nativni Rtg abdomena može da pokaže prisustvo slobodnog vazdu- ha u peritonealnoj duplji, znake ileusa ili opstrukcije, kao i slobodnu tečnost u abdomenu.
Terapija
Glavni principi terapije su: korekcija hipovolemije i elektrolit- nog disbalansa, nazogastrična sukcija i primena antibiotika širokog spektra. Najčešće se primenjuje kombinacija ampicilina, gentami- cina i klindamicina ili cefalosporina 111 generacije i metronidazola. Nakon započinjanja antibiotske terapije i stabilizacije pacijenta, indikovana je hirurška korekcija osnovnog poremećaja (ruptura organa, apendektomija i dr.)
