Apsces kičmene moždine
Najčešće nastaje kao posledica rasejavanja uzročnika putem krvi iz nekog već postojećeg žarišta infekcije iz okoline ili udaljenih mesta u toku bakterijemije ili sepse, kao npr. kod infektivnog endokarditisa.
Dijabetes melitus, dugotrajno lečenje kortikosteroidima i/ili citostaticima, kao i drugi oblici imunosupresije, predstavljaju najčešće faktore predispozicije.
Ova infekcija se odvija u parenhimu kičmene moždine, najčešće oko centralnog kanala u torakalnom delu.
Uzročnici su slični kao i kod ostalih žarišnih infekcija u centralnom nervnom sistemu.
U kliničkoj slici je u 50% bolesnika prisutan radikularni bol, a posle nekoliko časova ili dana razvija se sindrom transverzalnog oštećenja kičmene moždine sa mlitavom paraplegijom i retencijom urina.
Dijagnoza se postavlja na osnovu karakteristične kliničke slike bolesti i neuroradioloških pregleda.
Lečenje je antimikrobno u toku 4-6 nedelja ili duže.
Neurohirurško lečenje se preduzima ako se neurološka oštećenja pogoršavaju ili se neuroradiološkim pregledima dokaže progresija infekcije.