Trovanje hlorom

Opšte karakteristike

Hlor je zelenožuti gas, karakterističnog neprijatnog mirisa, koji ima široku prime-nu u industriji. U Prvom svetskom ratu ko-rišćen je kao bojni otrov i izazivao je ma­sovna trovanja. Iako nije široko dostupan, u domaćinstvu su dosta česte ekspozicije ovim gasom, s obzirom da acidifikacija iz-beljivača oslobađa ovaj gas. 

Mehanizam trovanja

Pri isparavanju sa vodenim parama, kao i u vodenoj sredini respiratornog trakta, stvara hlorovodoničnu i hipohlornu kiseli­nu. Hipohlorna kiselina se rapidno gene-riše u hlorovodoničnu kiselinu i nascentni kiseonik. Nespareni molekul kiseonika proizvodi dodatno oštećenje pluća, osloba­đanjem kaskade slobodnih radikala. 

Klinička slika

1.  Asfiktični oblik

Nakon ekspozicije gasu u koncentraci­jama preko 1000 ppm, dolazi do reflek­sne inhibicije disajnog centra, grčevitog ekspirijuma, nakon čega bolesnik sa krikom pada na tlo, gubi svest i dolazi do srčanog zastoja.

2.  Srednje teško trovanje

Trovanja manjim koncentracijama hlo-ra manifestuju se crvenilom grla, ko-njuktivom, bronhitisom, dispnejom i osećajem stezanja u grudima. Ovaj ob­lik je značajan u osoba sa predisponi-rajućim faktorima.

3- Teško trovanje

Udisanje visokih koncentracija gasa kratkotrajno zaustavlja disanje. Nakon par sekundi ono se uspostavlja i posta­je ubrzano, sa pauzama. Ukoliko se ne razvije poremećaj srčanog rada, disanje se normalizuje, cijanoza se smiruje i na­staje faza remisije. Nakon 6 do 24 časa, čak pri najmanjem fizičkom naporu, do­lazi do edema pluća sa kašljem, dispne­jom, cijanozom, tahikardijom i dugim znacima šoka.

Najčešće komplikacije su sekundarne infekcije u vidu purulentnog traheobronhi-tisa, pneumonije, pleuropneumonije i ast-matiformnog bronhitisa. 

Terapija

Terapija je ista kao i za trovanja dru­gim iritansima, ali je važno koncentraciju inspiratornog kiseonika smanjiti što je mo­guće pre, jer je pacijent sa trovanjem ovim iritansom osetljiviji na toksičnost kiseoni­ka zbog deplecije endogene antioksidant-ne barijere.