Akutni artritis (zapaljenja zglobova)
Akutni artritisi su zapaljenja (bolni otoci) zglobova koji nastaju naglo i traju nekoliko dana do nekoliko nedelja. Zapaljenje je intenzivno, intenzivnije nego u grupi hroničnih artritisa gde se razvija postepeno. Bolesnik ima jak bol u zglobu ili zglobovima, a bol je jedan od najčešćih simptoma zbog koga bolesnik zatraži pomoć lekara. Bol je kod akutnog artritisa praćen otokom, crvenilom i pojačanom toplotom zgloba, nekad je bolesnik zbog bola vezan za postelju, a često su vrlo izraženi nespecifični znaci zapaljenja kao što su jeza, groznica, povišena telesna temperatura, jako ubrzana sedimentaci-ja eritrocita, pozitivan CRP, leukocitoza i drugi laboratorijski pokazatelji inflamacije.
4. Sindrom vertebrobazilarne insuficijencije
Sindrom vertebrobazilarne insuficijen-cije se karakteriše atacima omaglica i vrtoglavica pri naglim pokretima vrata, saginjanju ili uspravljanju. Nastaje zbog pritiska na jednu ili obe vertebralne arterije od strane osteofita ili drugih promena na kičmi, najčešće u kombinaciji sa aterosklerotičnim suženjem samih arterija.
5. Cervikalna mijelopatija
Cervikalna mijelopatija je skup simptoma i znakova nastalih zbog oštećenja same kičmene moždine na nivou vratne kičme. Ta bolest se retko javlja. Cervikalna mijelopatija nastaje zbog velikih osteofita, dor-zomedijalnih prolapsa intervertebralnih di-skusa ili veoma retko zbog drugih uzroka. Odlikuje se senzornim, motornim poremećajima i gubitkom refleksa u rukama, a ponekad i spastičkom parezom i pojačanim refleksima na donjim ekstremitetima.
Radiološki nalaz
Često je veoma mala korelacija između vidljivih radioloških promena koje se smatraju mogućim uzrocima ovog sindroma i stvarnog uzroka cervikalnog sindroma kod određenog bolesnika. Osteofiti, unkover-tebralna artroza, intervertebralna artroza, suženja intervertebralnih prostora, mogu, ali ne moraju biti uzrok cervikalnog sindroma kod bolesnika koga ispitujemo. One se mogu videti i kod mnogih osoba starijeg životnog doba koje nikada nisu imale cervi-kalni sindrom, niti ga u trenutku pregleda imaju. Istovremeno, kod mnogih osoba sa cervikalnim sindromom radiološki nalaz na vratnoj kičmi može biti normalan. Pouzdanije informacije mogu se dobiti tehnikama slikanja koje prikazuju i meka tkiva (kompjuterizovana tomografija i magnetna rezonancija).
Dijagnoza i diferencijalna dijagnoza
Dijagnoza cervikalnog sindroma porekla degenerativnih promena na vratnoj kičmi postavlja se na osnovu anamneze o bolu u vratu uz pojavu zračenja bolova u ruku ili glavu, kao i tipične kliničke slike cervikalnog sindroma, cervikobrahialgije ili cerviko-cefalnog sindroma. Laboratorijske analize i radiografije retko doprinose razjašnjenju uzroka tegoba. U dijagnostici može pomoći neurološki i elektromioneurografski pregled. U diferencijalnoj dijagnozi treba misliti na bolove zbog zapaljenja tetiva, enteza, burza u ramenom pojasu, anginu pektoris, kompresivni sindrom u predelu aksile, bolesti tetiva, mišića i nerava ruku, kao i tumore i metastaze tumora u tom predelu.
Prognoza
Bolest je akutna ili subakutna i kod velike većine bolesnika dolazi do smirivanja tegoba nakon lečenja. Ponovni ataci su mogući, ponekad su i česti, i zahtevaju ponavljane intervencije. Kod malog procenta težih oblika sa motornim oštećenjima ili lezijom kičmene moždine prognoza je lošija. Kod zapaljenskih i malignih oboljenja kao uzroka cervikalnog sindroma, prognoza zavisi od prognoze osnovnog oboljenja.
Lečenje
U akutnoj fazi bolesti neophodno je mirovanje uz rasterećenje vratnog dela kičme (ležanje u postelji uz pravilan položaj kičme i stavljanje Schanzovog okovratnika u fazama kada je bolesnik van postelje). Često se moraju dati i lekovi protiv bolova (nestero-idni analgetici), a ponekad se preporučuju i kratkotrajna davanja glikokortikoidnih preparata (dexason, urbason) radi smirivanja mehanički izazvanih zapaljenja i otoka kom-
Uzrok akutnih artritisa je različit. U daljem tekstu će biti navedeni akutni artritisi sa kojima se lekar najčešće sreće u svakodnevnoj praksi.