Aspiraciona pneumonija (zapaljenje pluća usled udisanja stranog sadržaja)
Aspiraciona pneumonija nastaje usled patološke inhalacije (udisanje) egzogene ili endogene tečnosti i čvrstih čestica u donje delove disajnih puteva.
Aspiracija se obično dešava pri gubitku svesti, u toku opšte anestezije, cerebrovaskularnog insulta (šlog) ili kod poremećaja funkcije ezofagusa – jednjaka (disfagija i ezofagealni refluks). Aspiraciona pneumonija razvija se u posteriornom segmentu gornjeg desnog režnja, a isti segment s leve strane rede je zahvaćen.
Udahnuti sadržaj se distribuira, pod dejstvom sile zemljine teže, prema položaju bolesnika. Posle aspiracije, u plućima su mogući različiti poremećaji.
Ako je aspiriran kiseli želudačni sadržaj sapH<3, nastaje alveolni edem i destruktivni hemijski pneumonitis (Mendelsonov sindrom) koji brzo oštećuje pluća, izaziva hipoksemiju i respiratornu insuficijenciju.
Aspiracija lipoidnih materija (uljani rastvori, laksantni lekovi ili kapi za nos) uzrok je lipoidne upale pluća, obično hroničnog toka.
Najčešća forma aspiracione pneumonije je bakterijska infekcija donjih disajnih puteva, primarno izazvana anaerobnim bakterijama, a potom dolaze gram-negativne enterobakterije i Pseudomonas, oba iz nazofaringealne (nosa) kolonizacije.
U slučaju anaerobne bakterijske pneumonije, kliničke manifestacije se ne prepoznaju sve do pojave nekroze plućnog parenhima, kada se javlja iskašljavanje sputuma neprijatnog zadaha.
Terapija bolničkih aspiracionih pneumonija sprovodi se primenom penicilina ih klindamicina, koji pokriva širok spektar anaerobnih uzročnika.
Metronidazol je vrlo aktivan prema anaerobnim patogenim mikroorganizmima ali primenjen kao monoterapija nedovoljno je efikasan protiv aerobnih prouzrokovača.
Hinolonski preparati su takode veoma poboljšavaju eliminaciju sekreta.
